🌀مبادا کودکی در بهاران کوچه و پس کوچه بیند، مبادا در بهار کودکانی ز عشق مادر لطمه ببیند.

مبادا عندلیبی خانه ی خویش ز برق خشم در آتش بسوزد. چه حالی دارد آن مادر که از خشم ز سیلی صورت فرزند ببیند.

از آن بدتر این است که مادر جای کودک مشتی خون ببیند. 

🌀ندارد کودکی راحت که بتوان در خانه خوابی خوش ببیند. گل سرخ است کودک کی تواند ز خود بیخود محنت ببیند.

در ان آتشزار بنالید که ای مادر قاتلم کیفر ببیند.

مگو کودک بگو ظلم و زار مگو مادر بگو، رنج و غم مگو مردم بگو آسیب بر کودک.


🔅نوشته سولماز، یکی از کودکان خانه ایرانی دروازه غار


https://goo.gl/jGTjz2

@Darvazeghar