خانه ایرانی دروازه غار

سلام مهنا جون .چند هفته قبل به اتفاق چند تا از دوستانم به خانه علم امدیم.فضای بسیار مثبت و خوبی داشت.سراغ شما رو هم گرفتیم که خانم شریفی گفتن فقط پنجشنبه ها هستین.دوست داشتیم از نزدیک ببینیمتنون که متاسفانه نشد. در هر صورت موفق باشید دوست عزیز


سلام دوست همیشه همراه وبلاگ
سپاس از لطفتون... امیدوارم دفعه بعد که اومدین ببینمتون:)

سلام .دوستان عزیز من سوالی ازتون داشتیم و اون اینه که آیا این چند ساعت دور بودن این بچه ها از محیط خانوادگی ناهنجار این بچه ها و بازی کردن در خانه علم و در نهایت بر گشتن به محیط اجتماعی خاص خودشون آیا تاثیر مثبتی میتونه داشته باشه ؟؟؟آیا دچار تضاد و دو گانگی نمیشن و وقتی چشمشون به دنیای دیگه باز شد حسرت اون چیزهای نداشته شون بیشتر نمیشه؟من دختر خاله ای دارم که به تازگی با دختر بسیار ثروتمندی دوست شده با وجود اینکه خودش در رفاه نسبی هست حالا دائم حسرت ماشین آخرین مدل دوستش و گوشی 3 میلیونی اونو میخوره در صورتیکه قبل اشنایی با اون و دیدن و لمس امکانات اون ا از نزدیک اصلا تو این افکار و مقایسه شون نبودو تو دنیای خودش خوشحال بود .من نگرانم این بچه ها مزه کردن بعضی لذاتها براشون در نهایت غم انگیز شه .چون خیلی مقعطیه وشاید اکثرشون به اجبار نتونن اون تفریح یا امکاناتو دائم داشته باشن.نمیدونم منظورمو خوب بیان کردم یا نه .منتظر پاسختون هستم.مرسی

سلام و خسته نباشید می گم از ته دلم و یک دنیا ممنون از اینهمه تلاشی که برای این بچه ها دارید . من از یک ایمیل به اینجا رسیدم گرچه عکسهای نفاشی بچه ها روی کیسه باز نشد ...خیلی خوشحال شدم که هنوز کسانی هستند که برای این گروه از بچه ها کار کنند . امید وارم همیشه سلامت و پر توان باشید.