خانه ایرانی دروازه غار

داوطلبان جدید همکاری با خانه ایرانی دروازه غار جمعیت امام علی

◀️ پنجشنبه 1 تیر ماه ساعت 11 الی  13

🚶🏻نشانی:

مترو مولوی، به سمت چهارراه مولوی، کوچه قاسمی

کوچه عظیم زادگان، کوچه چاووشی، پ10🏃🏻

🆔درصورت تشریف فرمایی، نام و تلفن خود را به تلگرام

@DarvazehGhar

09396007178

ارسال نمایید. 

📣لازم به ذکر است جلسه به صورت گروهی برگزار می شود.

لطفاً راس ساعت در خانه علم حضور بهم رسانید.

https://goo.gl/eXUhGw

@Darvazeghar

❇️ kuchegardan.org/shop

اقلام غذایی مورد نظرتان را انتخاب کنید و به خانواده‌های محروم و آسیب‌دیده اهدا نمایید ...

📞 ۰۲۱۸۸۹۳۰۸۱۶

🆔 @eventias

🌀مبادا کودکی در بهاران کوچه و پس کوچه بیند، مبادا در بهار کودکانی ز عشق مادر لطمه ببیند.

مبادا عندلیبی خانه ی خویش ز برق خشم در آتش بسوزد. چه حالی دارد آن مادر که از خشم ز سیلی صورت فرزند ببیند.

از آن بدتر این است که مادر جای کودک مشتی خون ببیند. 

🌀ندارد کودکی راحت که بتوان در خانه خوابی خوش ببیند. گل سرخ است کودک کی تواند ز خود بیخود محنت ببیند.

در ان آتشزار بنالید که ای مادر قاتلم کیفر ببیند.

مگو کودک بگو ظلم و زار مگو مادر بگو، رنج و غم مگو مردم بگو آسیب بر کودک.

🔅نوشته سولماز، یکی از کودکان خانه ایرانی دروازه غار

https://goo.gl/jGTjz2

@Darvazeghar

✳️ یازدهمین نوشته از سلسله یادداشت‌های هفتگی شارمین میمندی‌نژاد، مؤسس جمعیت امام علی، در روزنامه شرق

گلبول‌های سفید در جهشِ سرطان مغز و استخوان، بی‌اثر و پوک در رگ‌ها جاری می‌شوند، بی‌آنکه بتوانند میکروبی را از جسم و جان برانند و هر ذره بیماری که واردِ تن شود، پیام عجز و بی‌اختیاری به مغز صادر می‌گردد که هیچ گلبولی برای دفع بیماری در اینجا نیست و مغز معیوب، به تولید گلبول‌های سرطانی در بیهودگیِ مرگباری ادامه می‌دهد و ذره ذره تمام شیره جان صرف تولید خونِ بی‌خونی می‌شود و وجود را آتش می‌زند و تو چه دانی کودک مبتلا به سرطان خون، چه می‌کشد؟ خونریزی‌ای از بینی و بعد خون‌بارشی شدید. هاجر هروله می‌زند، اسماعیلش را سرِ دست گرفته است، زمزم می‌جوشد؛ زمزمِ خون! و تویِ تشنه را به طوافِ کعبه عشقِ کودک، به بیمارستان سرطان می‌کشاند و تو چه می‌دانی دیدن کودکی بر تخت مرگ را؟ ابتدای راه جمعیت امام علی(ع). بیست سال پیش، همه بیست ساله بودیم. زهرا، رضا، سارا، علی و ثمر. اولین دردی که نظرگیرمان شد، وضعیت کودکان مبتلا به سرطان بود که درمانشان در بی‌درمان‌ترین شکل ممکن انجام می‌شد و اگر همت امثال مرحوم دکتر پروانه وثوق که پروانه‌وار بر آتش این شمع زدند نبود، شاید در آن سال‌ها همان درمان اندک هم میسر نمی‌شد. کار جمع ساده‌مان در آن دوران دانشجویی این بود که هر روز با مختصر پول‌های جیبمان، به میان صفا و مروه مادران و پدران کم‌بضاعت بزنیم و سعی کنیم آنان را تنها نگذاریم. مهر و معصومیت کودکانه، جانت را می‌گرفت و تو چه دانی عشق به یک کودک که در بهار زندگی‌اش خزان می‌شود، چیست؟

انسیه، میلاد، اسماعیل، سعدی، محبوبه و ده‌ها کودک دیگر که می‌آمدند و چندماهی بر تخت بیمارستان شکوفه می‌دادند و گل می‌کردند و به برگ‌ریزانی سخت، می‌رفتند. در بیمارستان علی‌اصغر(ع)، دو اتاق بسیار کوچک، مخصوص کودکان مبتلا به سرطان بود، تخت به تخت در فضایی در‌هم‌فشرده که بین هر دو تخت، مساحتی کوچک وجود داشت برای زمین‌گیر کردن مادری. انگار فاصله دو نقطه تخت‌ها را خط وجود مادری به هم وصل می‌کرد و تو می‌ماندی مادر هر بچه کیست. در این پیوند غریب در آن دو اتاق کوچک، همه مادران، مادر یک کودک بودند و همه کودکان، فرزند یک مادر. در این پیوستگی اهورایی، درد بود که تقسیم می‌شد، تنهایی بود که جمع می‌شد، عشق بود که ضرب می‌شد و ترس و یأس از مرگ نزدیکی بود که سعی می‌شد کسر شود. شب قدر زمستان سال ۱۳۷۸ است و تو چه دانی شب قدر چیست؟ برای ذکر و دعا به همراه پدران و مادران فرزندان بیمار، به نمازخانه بیمارستان شده‌ایم که از محدودیت، به چاله هول مرگ می‌مانست. اتفاق غریبی آن شب را تبدیل به لیله القدر و من اَلفِ شهر کرد. یکی از بچه‌ها سرما خورده بود. سرماخوردگیِ مُسری به کودکانی که با شیمی درمانی رنجورتر و ضعیف‌تر شده بودند، سرایت و مغز، پیام ورود بیماری را به بدن دریافت کرده بود. خون‌بارش مثل اشک از چشم و مثل بزاق از دهان طفل می‌جوشید و ابر پوست بر استخوان نشسته را کنار می‌زد و می‌بارید. همه وجود کودک لحظه به لحظه با اوج گرفتن سرماخوردگی، به خون می‌نشست و خون دل مادران و پدران را به جوش می‌آورد. در آن قدرِ غریب، پناه آوردند به دعای جوشن کبیری که می‌خواندیم و هر از چندگاه، از نمازخانه فریادکنان و گریان به سمت تخت کودکشان هروله می‌زدند و دوباره به نمازخانه باز می‌گشتند تا مبادا، کودکانشان را بر تخت تنها گذارند یا دعایشان را در آن نمازخانه کوچک، نیمه‌کاره رها کنند. ضجه‌های مادران و پدران، کلمه به کلمه آن دعا را در خاطرات بیست‌ساله‌مان مِن اَلفِ شهر کرده است. همان شب به اندازه هزار ماهِ تمام، بر رفتن آن فرشتگان گریستیم؛ تنزل الملائکه و الروح فیها به اذن ربهم من کل امر. هشت کودک تا سحرگاه پر کشیدند و رفتند. خداوندگارا! به امر تو و به اندازه فهم روح ما، فرشتگان کوچک نازل شدند و در جهانِ ما، بر تخت‌هایی از جنس درد و جنگ و گرسنگی و آوارگی می‌سوزند. تا قدرِ شبِ ظُلام را بدانیم و علی‌وار به امید سلام هی حتی مطلع الفجر بنشینیم تا نه مغزِ معیوب معاویه بر جهان و روزگارمان باشد و نه خونِ پوکِ ملجم تا این سرطان به ظهورِ صبح، پایان گیرد.

🌐 منبع: روزنامه شرق (یکشنبه ۲۸ خرداد ٩۶)

➡️ www.sharghdaily.ir/News/133910/خون‌بارش-و-تو-چه-دانی-خون‌بارش-چیست؟

〰〰〰〰〰〰

🆔 @imamalisociety

بازتاب برگزاری هجدهمین آیین کوچه گردان عاشق توسط جمعیت امام علی در رسانه های مختلف

✅ گزارش تصویری انصاف نیوز از همایش و پخش:

➡️ www.ensafnews.com/65311

➡️ www.ensafnews.com/65337

✅ گزارش روزنامه اعتماد:

➡️ etemadnewspaper.ir/Default.aspx?NPN_Id=736&PageNO=13#

〰〰〰〰〰

🔸 با کوچه گردان عاشق همراه شویم:

🌐 Kuchegardan.org

📞 ۰۲۱۸۸۹۳۰۸۱۶

🆔 @eventias

🆔 @imamalisociety

"پیمان حاضران در هجدهمین همایش آیین کوچه گردان عاشق، همزمان با شب شهادت امام علی (ع)"

در این شب قدر که در سحرگاهش، جهل و فقر آگاهی بشریت، فرق سر مولا علی (ع) را شکافت با این پیشوای انسانیت و آزادگی و عدالت پیمانی عاشقانه می بندیم:

۱- پیمان می بندیم که در مسیر دگرخواهی و عشق به همنوع، قدم برداریم و هر روز گامی در این راه پیش رویم.

۲- پیمان می بندیم که به فرموده امام علی (ع) پایبند باشیم که هر آن چه که بر خود نمی پسندیم، بر دیگری نیز نپسندیم؛ یعنی چنان که فقر و اعتیاد و فساد و ظلم را بر خویش نمی پسندیم، برای سایر انسان ها هم آن ها را نپسندیم و بی وقفه برای رفع این معضلات بکوشیم.

۳- پیمان می بندیم که کودکان بی پناه سرزمینمان را در سختی ها و رنج هایشان تنها نگذاریم و برای احقاق حقوق ابتدایی انسانی آنان تلاش کنیم.

۴- پیمان می بندیم که قسمتی از روزهای خود را برای گسترش آگاهی نسبت به معضلات اجتماعی و متحد نمودن انسان ها با هدف غلبه بر این معضلات صرف کنیم و همت ما تنها محدود به ایام کوتاه و خاصی از سال نباشد.

۵- پیمان می بندیم که در ایام خداوند، آیین هایی برای توجه دادن همگان به مساله محرومیت برگزار نماییم و یا از آیین هایی که در این زمینه برپا می گردد، حمایت کرده و به تبلیغ آنها بپردازیم.

۶- پیمان می بندیم که به اصول اساسی انسانیت، در کلام و در عمل وفادار بمانیم. اصولی چون درستکاری، عدالت جویی و ظلم ستیزی، آزادگی و محبت به دیگران.

۷- پیمان می بندیم که تا رفع تمام معضلات اجتماعی، از کوشش دست برنداریم و آرام نگیریم.

۸- پیمان می بندیم که ساعاتی از زمان خود را در برنامه های جمعیت امداد دانشجویی-مردمی امام علی (ع)، صرف آگاهی بخشی به جامعه و ترویج آیین های انسان دوستانه آن کنیم.

 ۹- پیمان می بندیم که با جهل و فقر و  تباهی صلح نکنیم و مبارزه با آن ها را در اولویت زندگی خود قرار دهیم.

۱۰- پیمان می بندیم که نه فقط در حرف که در عمل پیرو راه مولا علی باشیم.

۱۱- پیمان می بندیم که با هر چه که مخالف انسانیت است، بجنگیم و با هر که در این مسیر است، برادرانه و خواهرانه رفتار کنیم.

۱۲- پیمان می بندیم که امام علی و روش ایشان را  در ماه رمضان و شب های قدر محبوس نسازیم و هر لحظه از سال را در مسیر حقیقتی سپری کنیم که ایشان در آن گام زدند.

۱۳- پیمان می بندیم که حقیقت را هرگز معامله نکنیم.

۱۴- پیمان می بندیم که در بقیه ایام سال نیز در کنار جمعیت امداد دانشجویی-مردمی امام علی (ع) بوده و با ترویج طرح های آن، برای تحقق جامعه ای سالم و انسانی بکوشیم.

goo.gl/jcvdLX

〰〰〰〰〰〰

🆔 @imamalisociety

🆔 @eventias

"به مناسبت روز ضربت خوردن مولای عاشقان"

🔹 در میان کوچه های تنگ و تاریک کوفه قدم می زند. همزمان اینجا در حوالی میدان شوش از میان خیل معتادین به افیون شیشه و دیگر مواد مخدر می گذرم. درهای چوبی خانه ها به ضرب دستانش آشنایند. به سراغ امیرحسین می روم. کودکی در را می گشاید و با چهره ی گشاده اش روبرو می شود. مادر پسرک بیمار است و سکته های پی در پی امانش را بریده. کودک به حضورش خوی گرفته و بازی های کودکانه اش بر شانه های او اندوه نداشتن پدر را برایش سبک می کند. مادرش با مشکل تکلم مواجه شده اما همچنان امیدوارانه، و البته در تنهایی، مراقب پسرک بازیگوش خود است تا شاید آینده ای بهتر برایش رقم بخورد. پسرک بر گرده اش بازی می کند و نمی داند امشب آخرین شبی است که مرد آشنای شب های کودکان کوفه، آسمان را با دستان خویش به زمین آورده است.

🔹 صبح به محراب می رود و جهل بر فرق سرش شمشیر می زند. ابن ملجم ها همچنان در جهل غوطه ورند اما پس از قریب ۱۴۰۰ سال از خون عشقی که بر زمین ریخته، درخت عشق و زیبایی شکوفه های رنگ به رنگ می دهد. علیِ کودکان را می زنند که عشق نوایش هماره سوزناک بوده. عده ای با نام علی امروز همبازی کودکان بی پناه می شوند و پس از چهارده قرن همچنان عشق به قربانگاه می رود؛ مگر از ازل تا به امروز راه عاشقی جز این بوده که "عشقبازی کار بازی نیست، ای دل سر بباز"؟ علی سر می بازد و جاودانه می شود. تو را آیای سودای جاودانگی در سر نیست؟

goo.gl/gGqZn1

〰〰〰〰〰〰

🆔 @imamalisociety

⚽️بازی دوستانه بین تیم نوجوانان پرشین دروازه غار و نوجوانان پاس تهران در زمین چمن مصنوعی پاس تهران برگزار شد و در یک بازی زیبا و جوانمردانه دو تیم به تساوی 4 - 4 رسیدند.

🏆این بازیهای دوستانه برای آماده سازی تیم برای مسابقات مقدماتی لیگ پرشین برگزار می شود و نوجوانان خود را در این بازیها محک می زنند.

https://goo.gl/Ea8tQC

@Darvazeghar

⬅️ گفتگوی ایسنا، با زهرا رحیمی مدیر عامل جمعیت امام علی، پیرامون هجدهمین آیین کوچه گردان عاشق

لینک خبر:

🔸http://www.isna.ir/news/96032313106

〰〰〰〰〰

✅ با کوچه گردان عاشق همراه شویم:

🌐 Kuchegardan.org

📞 ۰۲۱۸۸۹۳۰۸۱۶

🆔 @eventias

📻رادیو از غار بخوان، نمره ۴

🙏🏻می رسیم به فصل کوچه گردان عاشق...

🕊kuchegardan.sosapoverty.org

@Darvazeghar