خانه ایرانی دروازه غار

جلسه عمومی طرح "مادرانه" و جشن بزرگ مادران
روز پنج شنبه، 30 آبان، ساعت 3:30 جلسه عمومی طرح "مادرانه"در خانه ایرانی مولوی برگزار می شود.

در این جلسه، علاوه بر معارفه ی طرح مادرانه،
در مورد جشن بزرگ مادران و تقسیم وظایف مربوطه، توضیح داده خواهد شد.

از شما دعوت می کنیم در این جلسه حاضر شوید و در حمایت از مادران باردار و نوزادان محروم همراهیمان کنید.

خانه ایرانی مولوی: خ مولوی- روبه روی خ تختی- ک قفل سازان- پلاک3
تلفن: 55603436- 09124261908

مادرانه، طرح حمایت از مادران باردار و نوزادان محروم
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این طرح به لینک زیر مراجعه کنید:
درباره طرح مادرانه
.

.

.

دوستان خانه علم دروازه غار سلام

:)

.

.

.

با کلیک بر

گزارش فعالیت های خانه علم دروازه غار در تابستان 92

این گزارش را دریافت خواهید کرد.
.
.
.

بخونید

پیشنهاد بدید

انتقاد کنید

و

همراه ما باشید

نظراتتون رو برای ما ایمیل کنید
khanelmdarvazeghar@gmail.com

.

.

.

:)

 

نام: م.ن... جرم: دعوای منجر به فوت...

حکم: قصاص... مبلغ دیه: 26 میلیون تومان... سال 1385

نام: م.خ... جرم دعوای منجر به جرح...

حکم: پرداخت دیه... مبلغ دیه: 13 میلیون تومان... سال 1386

نام: خ.ع... جرم: دعوای منجر به فوت...

حکم: قصاص... مبلغ دیه: 50 میلیون تومان... سال 1387

نام: ح.ح... جرم: دعوای منجر به فوت... حکم: قصاص و دیه... مبلغ دیه: 185 میلیون تومان... سال 1388

نام: ح.غ... جرم: دعوای منجر به نقص عضو...

حکم:  قصاص و دیه... مبلغ دیه: 62 میلیون تومان... سال 1389

نام: م.ت... جرم: دعوای منجر به فوت...

حکم: قصاص... مبلغ دیه: 56 میلیون تومان... سال 1390

نام: م.ع ... جرم: دعوای منجر به فوت...

حکم: قصاص... مبلغ دیه: 380 میلیون تومان... سال 1391

.

.

.

تعدادشان کم نیست... اما سنشان چرا... به 18 سال نرسیده اند هنوز

.

.

.

.

.

.

قصه هایشان ساده است... مثلا: 16سالش بود

توی یکی از روستاهای محروم کاشمر، در خانواده ای کشاورز، پسر خوب روستا، درسخوان، مودب

خواهرش که ازدواج میکند داستان زندگی او انگار عوض میشود، شوهر خواهرش معتاد میشود

و بعد از مدتی خواهرش  به ناچار از او جدا شده و کودک را به پدر میسپارد!

شروع اختلافات خانوادگی... کمی بعد از جدایی، خانواده همسر سابق خواهرش

یک فیلم خصوصی از او پخش میکنند!

فیلم توی محیط کوچک روستا دست به دست میچرخد

آبروی خانواده اش میرود! کینه ها بالا میگیرد!

یک روز شوهر خواهر سابق و برادرش میروند خانه آنها، با مادرش مشاجره میکنند،حرفهای رکیک...

و در نهایت شوهر خواهر سابق با سنگ به کمر مادرش میزند! و هر دو فرار میکنند!

خونش به جوش می آید! چاقو میخرد... نقشه میکشد

یک روز غروب توی یک باغ با او قرار میگذارد و فحش و ناسزا...دعوا...درگیری

و در نهایت با یک تکه چوب به سرش میزند...شوهر خواهر سابق خونریزی مغزی میکند

میمیرد! اوفرار میکند! پلیس همه جوانهای روستا را به بازجویی میبرد!

دو روز بعد خودش را معرفی میکند!... چندین بار با خانواده مقتول صحبت کردیم...

راضی نشدند به بخشش!

او 17ساله است و در زندان... تا چند ماه دیگر حکم قصاصش اجرایی میشود!

.

.

.

چه باید کرد؟

چه می شود کرد؟

.

.

.

 

.

.

.

آیین طفلان مسلم

با محوریت کودکان، بخصوص کودکان کار و خیابان که در اثر بزه

در کانون اصلاح و تربیت به سر می برند

از جمله طرح هایی است که جمعیت امداد دانشجویی – مردمی امام علی (ع)

بر پایه ریشه های عمیق فرهنگی و دینی ایرانیان از سال 1385 اقدام به برگزاری آن کرده است.

...

در طرح مذکور عمدتا رویکرد به مددجویانی است که زمینه جرم نداشته اند

و بر اثر حادثه به نوعی قربانی ناهنجاری های محیط اطراف خویش شده اند.
.

.

.

این طرح از تاسوعا تا اربعین حسینی و با شعار

«برای طفلان مسلم دیروز می گرییم، آیا برای طفلان مسلم امروز می کوشیم؟»

و بر پایه تحقیق و ریشه یابی و تامین بستر مناسب اجتماعی

برای دستیابی این افراد (به عنوان عضوی از جامعه) به استانداردهای بالاتر زندگی انجام می پذیرد

.

.

.
وعده دیدار

یوسف آباد، فرهنگسرای شفق

عصر روز تاسوعا ساعت 15:00

...

برای مطالعه اطلاعات بیشتر در خصوص این طرح بر اینجا کلیک کنید.

همچنین می توانید گزارش این طرح را نیز در اینجا مطالعه نمایید.

.

.

.

سپاس از توجه شما

این داستان واقعی است

دو سال پیش خانه علم خاکسفید
مدتی بود بچه های کارتن خواب، محله ی غربت رو اسکان داده بودیم
ابوالفضل و محمدحسین از کانون اصلاح تربیت آزاد شده بودندو نذر داشتند که ظهر عاشورا قمه بزنند
بچه هایی که حتی وقتی توی مراسم دعا بغلشون میکردیم، فکر میکردن میخوایم بهشون تجاوز کنیم...
میگفتن میفهمی توی کانون آناناس بودن یعنی چی؟؟؟؟
سرش از شدت سوتغذیه زرد شده بود (رنگدانه ی موها تغییر حالت میدن که از نشانه های آخر سوتغذیه است...)
----
خیلی تلاش کردم که کسی رو پیدا کنم که نذاریم قمه بزنن
خیلی از دوستان گفتند ظهر عاشورا "کار" دارند
نمیتوانستند بیایند
صبح عاشورا به سمت خاکسفید حرکت کردم
از مترو تهرانپارس تا خاکسفید مسیر دو کورس تاکسی است
هیچ ماشینی کسی رو سوار نمیکرد
مجبور بودم پیاده به سمت بچه ها بروم
در این پیاده روی یک ساعته هر چه به مناطق محروم تر خاکسفید، نزدیک تر میشدم، وضعیت عزاداران ترسناکتر بود
در فلکه چهارم تهرانپارس، وضع خوب بود، تعداد زیادی از مردم داشتند در خیابان نماز میخواندند
عزاداری های بین راه با گل و خاک بر سر زدن و خودزنی های کمی خشن تر، همراه بود
وقتی به خاکسفید رسیدم، کف زمین وسط خیابان خون ریخته بود
داخل هییتی شدم که هییت مخصوص طایفه ی خاصی از غربتی ها بود
پدر یکی از بچه ها را آنجا دیدم
روضه خوان آن هییت بود
معتاد بود. به جز محرم روش گذران زندگی اش این بود که خودش را میانداخت جلوی ماشین و پلاتین توی پایش میکرد و با غربتی بازی چند میلیون دیه میگرفت و چند ماهی را میگذراند و بعد باز دوباره ماشین بعدی...
حدود ساعت نه بود روضه خوان گفت بچه ها رو ندیده است ولی قمه زنی بچه ها مثل بزرگها ظهر عاشورا نیست، صبح اول وقت میزنند که پلیس نبیند
نگران شدم، قلبم شروع به تند زدن کرد
نکند کار از کار گذشته باشد
شروع کردم به دویدن
از آن فضای ترسناک خودزنی به سرعت رد شدم
جلوی در رسیدم
هر چی در میزدم در رو باز نمیکردن
از صدای زیاد طبل ها صدای در شنیده نمیشد
بعد ده دقیقه در زدن بالاخره صدا رو شنیدن
ابوالفضل خواب بود
خیالم راحت شد
رفتم توی خونه
در رو بستم نذاشتم از خونه بره بیرون که قمه بزنه
بعد چند دقیقه محمدحسین اومد
با سر خونی
فقط تونستم بگم: "چیکار کردی با خودت؟"
لبخند زد

روضه خون دروغ گفته بود
همون موقع حسین ما توی هییت بوده
شاید اگه دوستام "کار" نداشتن سر زرد رنگ حسین، هر محرم با خون سرخ نمیشد
هنوز با دروغ روضه خون و کار داشتن ما، هر سال سر حسین رنگ به رنگ عوض میشه
و ما عزاداریم کاش رهرو بودیم
کاش یه کم حسینی تر بودیم
---
جمعیت مستقل امداد دانشجویی - مردمی امام علی (ع)

ساعت ده شب و نعره پدر: توله سگ! تا جنس منو جور نکردی، برنمیگردی خونه!
-------------
جوان 23 ساله بدنش درد می کرد. گوشه جوی آب تلوتلو می خورد. مردمان با تحقیر و دشنام از کنارش می گذشتند. بعضی، لگدی هم نثارش می کردند که حقش است! می خواست معتاد نشود.
-------------
هیچکس یادش نبود آن شب آن کودکِ پابرهنه چطور جنس برای پدرش جور کرد. اما خودش خوب یادش بود: در یک دخمه، تنش را تاراج کردند و سوزنی در بدنش زدند تا یک بسته کوچک گرد سفید جلویش پرت کنند.
-------------
ساعت دوازده شب. بازگشت کودک به خانه. کودکی 7 ساله که داشت حسابی نئشه می شد و نمی دانست باید خوشحال باشد یا ناراحت.

.

.

.

تعدادی از بچه ها یکی یکی از مدرسه به خانه ی علم می آمدند...از مراسم 13 آبان که در مدرسه برگزار شده بود می گفتند.
مریم کوچک ما با آن چشمان معصومش جلو آمد؛ برایمان تعرف کرد که
پرچم ها را در مدرسه به آتش کشیدند و در نهایت باید از روی آنها عبور می کردند تا به کلاس بروند.
با همان لبخند دل نشینش گفت: اما من از روی پرچم ها رد نشدم.
گفت: آخه میدونید من فکر می کنم آدماشون که گناهی ندارن....
مریم ما کوچک است اما افکاری بزرگ در سر دارد.
او آرزو دارد همه ی آدم ها با هم دوست باشند. به راستی که او به پیامبر صلح می ماند.
کاش در مدارسمان الفبای صلح و عشق را هم به کودکانمان می آموختند...
مریم امسال به ارزوی دیرینه اش که تحصیل بود رسید
و ارزوی امروز او تاسیس خانه علمی برای کودکان سرزمینش است.
این کودکان سرمایه جاودانند....

.
.
.