«مروری بر آنچه گذشت.»
پنجشنبه 26 دیماه 1392
دو خانواده پس از 7 سال رنج و سختی؛ کنار هم ایستاده اند تا بخشش، پایانی باشد بر همه رنج ها و آغازی برای آموختن بخشش به جامعه
آن کس که «می بخشد»، زندگی را معنا می بخشد؛
وقتی بیست هزار نفر برای نجات یک انسان متحد شدند!
دی ماه امسال، دست کم برای
جماعتی بیست هزار نفره از سراسر ایران و دنیا، ماه بزرگداشت واژه ای فراموش
شده بود. واژه ای که در گنجه اخلاق این دیار خاک می خورد: گذشت.
واژه ای که انگار تنها جسدش بر
دوش افکارمان باقی مانده و روحش سالهاست از چنگمان می گریزد. این است که در
آتش خشم خود می سوزیم، هرگز نمی بخشیم، همواره انتقام می کشیم و دست آخر،
سبک که نمی شویم هیچ، هر روز هم جهان بر ما تنگتر می شود و هستی بر جانمان
باری طاقت فرساتر.
اما در آغازین روزهای زمستان
امسال، قصه «صَفَر» بهانه ای می شود برای پاسداشت گذشت. وقتی خواهر
اندوهگین صفر با جمعیت امام علی(ع) تماس می گیرد و ماجرای قتلی را تعریف می
کند که برادرش در سن نوجوانی مرتکب شده و حالا پس از هفت سال، باید پای
چوبه دار تاوانش را بدهد. چند سال قبل دو بار هم تا پای چوبه می رود و
بازمی گردد. خانواده «مهدی» هر بار مهلتی می دهند و صبوری می کنند. اما داغ
فرزند، جگرخراش است و گذشتن از قصاص، عملی است پیامبرگونه.
خط به خطِ صورت پدر، هنوز پس از
هفت سال، رنج فراق مهدی را فریاد می زند. مردی شریف و زحمتکش که ناگهان در
یکی از روزهای معمولی همیشگی، فرزند برومندش را از دست داد. چهره برادران
مهدی رنگ غم و ماتم دارد. جنگاوران جنگی سخت را به یادت می آورند؛ مردانی
که زخم خورده اند و حالا تنها برای یاری همرزمان داغدیده شان، با غیرت و
غرور بر پا ایستاده اند. خواهرش از هفت سال داغداری یک خانواده می گوید. از
این که مادرشان زنی سالم و سرحال بود و حالا بیماری و درد امانش را بریده
است.
تا اینجای ماجرا – هر چند صحبت
هایی شده و تردیدهایی شکل گرفته - قرار نیست صفر نجات پیدا کند. بخشش از
سویی دیگر آغاز می شود. از سوی مهدی! وقتی به خواب مادر می آید و می گوید
صفر را عفو کن! اینجاست که دل مادر قُرص تر می شود، قدم پیش می گذارد و با
خانواده خویش از گذشت صحبت می کند. تصمیمی که حتی بیانش سخت است چه رسد به
انجامش. اما پدر مهدی، حرمت همسرش را پاس می دارد و فرزندان نیز تابع مِهرِ
مادری، رضایت می دهند به رضای او.
کمی بعد از سوی دادگاه به
خانواده صفر اطلاع داده می شود که در قبال دویست میلیون تومان وجه الرضایه،
می توانند برای آزادی صفر اقدام کنند. مهلتی تعیین می گردد برای فراهم
آوردن مبلغ. سه بار این مدت تمدید می گردد. اما پدر صفر که یک کارگر ساده
است توان پرداخت این مبلغ را ندارد. تا این که در روزهای نخست دی ماه، وقتی
از آخرین مهلت هم یک ماه گذشته بود، خواهر صفر از جمعیت امام علی(ع)
درخواست کمک کرد و ضمن ارسال پرونده صفر برای واحد مددکاری جمعیت، اطلاع
داد پرداخت حدود هفتاد میلیون تومان از کل مبلغ تعیین شده توسط برخی خیرین
تعهد شده و مبلغ صد و سی میلیون تومان باقی مانده است.
آشنایی خانواده صفر با جمعیت
امام علی(ع) به آیین «طفلان مسلم» بازمی گردد. این آیین از سال 1385 توسط
جمعیت طراحی شد و از آن زمان عموما در فاصله تاسوعا تا اربعین هر سال اجرا
گردیده است(البته در طول سال نیز فعالیت های مرتبط با این آیین انجام می
گردد). شعار این آیین عبارت است از: « بر طفلان مسلم دیروز می گرییم، آیا
برای طفلان مسلم امروز می کوشیم؟ » . این آیین به حمایت از کودکان و
نوجوانان کانون اصلاح و تربیت می پردازد و به آزادسازی و حمایت پس از آزادی
از این افراد اختصاص دارد. طی این برنامه و با کمک مردم تا کنون بیش از ده
اعدامی و ده ها مورد دیگر از زندان آزاد شده اند و با حمایت و مشاوره و در
مواردی ایجاد اشتغال توسط جمعیت، زندگی سالمی را آغاز کرده اند. خواهر صفر
چندین سال قبل به نوعی با واحد مددکاری فعال در آیین «طفلان مسلم» آشنا می
شود و دی ماه امسال وقتی از همه جا نا امید می گردد به جمعیت مراجعه می
کند.
جمعیت با توجه به این که بیش از
چهل روز هم از آخرین فرصت جمع آوری مبلغ گذشته بود، سریعا وارد عمل شد. هر
یک از دوازده «خانه ایرانی» جمعیت امام علی که در محلات معضل خیز و حاشیه
نشین تهران و شهرستان ها به آموزش کودکان محروم از تحصیل و کودکان کار می
پردازند، ماموریت یافتند میزانی از مبلغ مورد نیاز را فراهم کنند. علاوه بر
آن خیرین و شرکت های همیار جمعیت نیز کمک های خود را در این زمینه اهدا
کردند و در مرحله آخر از حدود بیست هزار تن از اعضا و هواداران جمعیت در
ایران و جهان خواسته شد هر فرد دست کم مبلغ پنج الی ده هزار تومان برای
نجات صفر تأمین نمایند. این حرکت به سرعت در گوشه گوشه ایران و دنیا تبلیغ
شد. به طوری که علاوه بر اغلب استان ها و قومیت های کشور، حتی افرادی از
کشور افغانستان نیز برای آزادی صفر مبالغی اهدا کردند. در نهایت در کمتر از
یک هفته، کل مبلغ مورد نیاز فراهم گردید. البته وقتی مشخص شد که برخی
خیرینی که – بنا به گفته خواهر صفر - هفتاد میلیون تومان تعهد کرده بودند،
قصد ندارند تعهد خود را انجام دهند و مبلغ بیست و پنج میلیون تومان کسری
وجود دارد، جمعیت این مبلغ را نیز سریعا با کمک های مردمی تأمین نمود و در
نهایت مبلغ 155 میلیون تومان از سوی جمعیت برای نجات صفر از اعدام اهدا شد.
هم اکنون فرآیند اداری اعلام رضایت مراحل پایانی خود را سپری می کند و صفر
در آینده ای بسیار نزدیک به زندگی بازخواهد گشت.
همبستگی دوست داشتنی مردم در
این رخداد انسان دوستانه ناشی از اعتمادی است که نسبت به جمعیت امام علی طی
15 سال فعالیت بی وقفه در زمینه رفع انواع معضلات اجتماعی ایجاد شده است.
فعالیت هایی که دائما با گزارش های دقیق روزانه به اطلاع عموم اعضا و مردم
می رسد.
موضوعی که نباید از آن غافل شد
این است که اگر چه پایان قصه صفر تلخ نبود، اما باید توجه داشت خشونتی که
هم مهدی را قربانی کرد و هم زندگی صفر را هفت سال به دوزخی کُشنده مبدل
ساخت، با هیچ سرمایه مادی ، ریشه کن نمی شود و این خشونت هر روز قربانیان
بیشتری خواهد گرفت.
اولین و مهمترین رُکن، حضور
واقعی ما در کنار معضلات اجتماعی است و جمعیت امام علی مروج این دیدگاه است
و به همین دلیل نیز «خانه های ایرانی» را برای ایجاد ارتباط پویا و پرمهر
با کودکان در معرض آسیب ایجاد نموده است. وقتی مهر و عشق ما به کوچه ها و
خیابان های شهرمان برسد، وقتی ما در کنار خانواده های محروم و دردمند
دیارمان باشیم، وقتی کودکان بی پناه و درمانده شهرمان را دریابیم، روحیه
پرخاشگری و خشونت اندک اندک از میهنمان رخت برمی بندد.
برای آشنایی بیشتر با اهداف،
آیین ها و برنامه ها و خانه های ایرانیِ جمعیت امداد دانشجویی- مردمی امام
علی(ع) می توانید از سایت www.sosapoverty.orgدیدن نمایید یا با روابط
عمومی جمعیت به شماره 23051110 - 021 تماس حاصل فرمایید.
لازم به ذکر است پس از خروج صفر
از زندان، جمعیت برنامه هایی برای مددکاری و اشتغال وی دارد که در راستای
انجام آن ها به یاری هموطنان عزیز نیاز است.
==========
مرتضی حسینی؛ خبرنگار خبرگزاری جمعیت امام علی(ع) {JIANA}
